در اسلام عدل يعني قرار دادن هر چيز در جاي خودش،اعطاي حق هر كس به قدر ظرفيت و استعداد و فعاليتي كه دارد و عدالت يعني اجراي عدل و نقطۀ مقابل عدل ظلم است.امروزه جايگاه عدل نه تنها در جامعۀ ما بلكه در كل جوامع دنيا كمرنگ شده و از رونق و اعتبار آن دارد كاسته مي شود و كمتر كسي به فكر انجام عدالت و حفظ معني واقعي عدل مي افتد.زيرا برپايي عدل يعني دادن حقوق هركس به اندازه فعاليت و كاري كه انجام مي دهد و اگر كسي زياده خواه باشد، انجام اين عدالت و گذشتن از سود بدون رنج براي او دشوار است.عدالت به همين دليل زيباست.زيرا اگر در جامعه اي به عدالت رفتار شود ، رابطه برادرانه تر شده و جرم و جنايت و كلاهبرداري و... ديگر تمام شده و همه به حق خود قانع هستند و در اين جامعه زندگي زيبا شده و همه با خيال راحت و آسوده و راحت فقط به زندگي خود مي پردازند.بنابراين روابط خوب و پايدار موجب مي شود كه افراد اين جامعه اميد و يقين پيدا كنند كه در ازاي اين كار و اين خدمتي كه كه انجام مي دهند پاداش و حقوقي دريافت مي كنند، با نيروي بيشتري كار خود را دنبال كرده و جامعه را زودتر به هدف خود مي رسانند.علت اينكه امروزه كشورهاي جهان نه تنها با يكديگر بلكه در درون خود درگير شده اند، به علت انجام نشدن عدالت ،‌ تبعيض در مسائل اعتقادي و ديني و همچنين بي عدالتي هايي در نژادها باعث شده افرادي كه مورد بي عدالتي قرار گرفته اند آرام ننشسته و به دنبال حق خود باشند، چه همان وقت اقدام كرده و يا اين بي عدالتي را در درون خود به صورت يك حس انتقام جويانه قرار مي دهند و در فرصت مناسب خود را آشكار مي سازند.اين امر در مورد همه جانداران است ولي به صورت غريزي. مثلا اگر ما درخت ميوه اي را كه محصول زيادي مي دهد، به اندازه لازم و به قدري كه بازده دارد به آن نرسيم ،‌ پس از مدتي يا خشك شده و يا محصول كمتر و با كيفيت پايين تر مي دهدو همچنين در مورد حيوانات. علت اينكه در جامعه ما، ايران، نابساماني ها و عقب ماندگي ها و نارضايتي هايي وجود دارد تا حدودي به همين مبحث عدالت و درست اجرا نشدن آن بر مي گردد.زيرا بعضي معتقدند كه عدالت يعني همه را يك جور نگاه كردن و همه را مساوي قرار دادن كه اين خود نوعي ظلم است. و متأسفانه در كشور ما افرادي هستند كه با عدالت زياد رابطه خوبي ندارند و همين امر هست كه باعث كاهش سرعت پيشرفت كشور شده است. البته اميد مي رود اين دسته از افراد هم به حق خود قانع شوند و تنها به هدف خود فكر نكنند و براي رسيدن به اين هدف همه چيز و همه كس را زير پاي نگذارند.زيرا سربلندي در يك جامعه جهاني و مطرح شدن در جهاني كه همه كشورها مي خواهند به هر ترتيب و در هر زمينه اي كه شده مانند ركورد هاي ورزشي، علمي وپيشرفت در صنعت و تكنولوژي مورد استفاده خود را در آن مطرح كنند، مسلما بهتر خواهد بود از سربلندي و افتخار ورزيدن در خانواده و شهر. به اين ترتيب كه ديده ايم كساني كه براي كشور خود افتخار آفريدند نه تنها در خانواده و شهر و كشور خود مطرح و محبوب شدند،بلكه در همه كشورهاي جهان مطرح شده و باقي مي مانند. مثل حضرت امام خميني(ره) و همچنين ورزشكاران و قهرمانان مسابقات علمي و ... كه با نام ايران وارد اين مسابقات مي شوند.بنابراين به اميد روزي كه مردم و مسئولان كشور ما راه حضرت علي(ع) و ديگر ائمه را پيش گرفته و با الگو گرفتن از آنها و چگونگي برپايي عدالت كشور را به سوي اهداف الهي و جهاني خود سوق دهند.